Mariël:
Voortdurend wil ik structuur aanbrengen in de chaos van de alledaagse of bijzondere dingen die ons omringen. Daarvoor de rust zoeken en die gebruiken als instrument om vormen kans te geven zich in mijn hoofd te ontwikkelen. Om ze uiteindelijk te vangen in een beeld. De vertaalslag maken naar een tastbaar object die te zien en te voelen is. Dát is mijn continue drijfveer.

De spanning van de vergankelijkheid en de onsterfelijkheid van de dingen om ons heen intrigeren mij. De schaduwen, de fragiliteit en de tegenstelling in kleur en materiaal, die in de natuur te zien zijn, inspireren mij. Het combineren van deze tegenstellingen is bij het verzamelen van de materialen dan ook bijna altijd het uitgangspunt om de objecten te kunnen verwezenlijken.

Zo combineer ik zeer kwetsbare materialen met het onverwoestbare karakter van keramiek. Broos tegenover onverwoestbaar. Zacht tegenover hard. Van gedroogde bananenschillen tot aangespoelde stukken hout op het strand. Van gebroken eierschalen tot zelfgemaakt vilt.
Als het maar gemaakt is door het leven, door de natuur. Als de vergankelijkheid en het kwetsbare maar te zien is.